Ur. 22.01.1904 r. w Warszawie. Zmarł 24.06.2001 r. we Wrocławiu.

Edukację plastyczną rozpoczął Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych
i Malarstwa. Studiował na Wydziale Rzeźby Szkoły Sztuk Pięknych
w Warszawie, w pracowni prof. Jana Szczepkowskiego.

Od 1935 roku, przez 60 lat, był projektantem kształtów ceramiki
i galanterii użytkowej w Ćmielowie. W swojej karierze zawodowej sprawował także funkcję nauczyciela zawodu i rysunku w Szkole Przemysłowej Fabryk „ Tielsch” i „Krister” w Wałbrzychu i Państwowej Szkole Ceramicznej w Bolkowie.

Współtworzył ostrowiecką Grupę 10.

Był perfekcjonistą. Swoją drogę twórczą wywiódł z zamiłowania do rzeźby, a ukierunkował w sztuce użytkowej. Wyróżniały go: talent i pokora wobec tworzywa, z którym pracował – porcelany, a także dbałość o detal.

Jego prace z ceramiki były prezentowane na targach krajowych
i międzynarodowych, wielokrotnie zdobywając wysokie nagrody – m. in.: złoty medal za serwis obiadowy „Feston” w konkursie Jakości
i Estetyki Towarów „Dobre, Ładne, Poszukiwane” w roku 1970 oraz nagrodę ministra Handlu Wewnętrznego, Edwarda Sznajdera. Wśród odznaczeń Wincentego Potackiego wymienić należy również Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, a na naszym rodzimym „podwórku” – nagrodę prezydenta Ostrowca.

Oprócz ceramiki zajmował się malarstwem i rzeźbą.

Jego obrazy cechował radosny nastrój, jasne barwy, styl bliski impresjonizmowi. Podejmował martwe natury o klasycznych tematach. Często malował autoportrety, o charakterystycznych zamyślonych, zapatrzonych w dal oczach. Tworzył także abstrakcje o wyrazistych fakturach, collage
z wykorzystaniem tkanin.